ابزار مرحله‌ی ارزیابی

مجمعِ تاثیر جمعی برای تحقق یک همکاری بین‌بخشی چهار مرحله شناسایی کرده است.در این قسمت با ابزار مرحله‌ی ارزیابی(مرحله چهارم) آشنا می شوید.

ابزار مرحله ی ارزیابی

1- هدف ارزیابی
گفنگو برای رسیدن به درک روشنی از ارزیابی هدف

اهمیت: تسهیل اجماع بین شرکا در رابطه با هدف ارزیابی تأیید می‌کند که شرکا ممکن است اهداف مختلفی در راستای فرایند ارزیابی داشته باشند و این ارزیابی را قادر می‌سازد تا بینش‌هایی را که مورد توافق طرفین هستند، ارائه دهد.

سوال کاربردی مورد نیاز:

دیدگاه‌های متفاوت شرکا در مورد هدف ارزیابی کدامند؟
شرکا، متاثر از شیوه‌ها، هنجارها و منافع خاص بخشی و سازمانی، ممکن است اهداف مختلفی برای ارزیابی داشته باشند. برخی از شرکا ممکن است ارزیابی را پیشنهاد دهند که بر فرایند همکاری متمرکز باشد تا دیگران بتوانند تلاش‌های همکاری را تکرار کنند؛ دیگران ممکن است نتایج را برای گزارش موفقیت به حوزه‌های خاص خود پیشنهاد دهند؛ برخی دیگر از شرکا ممکن است (با فرض این که این همکاری به جای یک پروژه خاص ادامه دارد) ارزیابی فرایند و نتایج را برای تنظیم استراتژی همکاری پیشنهاد دهند. تنها از طریق سازگاری این دیدگاه‌ها و سایر دیدگاه‌های مختلف بالقوه است که این همکاری می‌تواند به درک مشترکی از هدف ارزیابی خود برسد و به شیوه مناسبی پیش رود. عدم وضوح در مورد ارزیابی باعث ایجاد سردرگمی در مورد این امر می‌شود که چه اطلاعاتی باید جمع‌آوری شود و چگونه باید ارزیابی صورت پذیرد که این در نهایت، توانایی همکاری برای انجام یک فرآیند ارزیابی را محدود می‌کند.

2- به اشتراک گذاری دستاوردها
اسناد، مدارک، دستاوردها و درس‌‌های آموخته شده در طول همکاری را، در میان اعضا و برای افراد خارج از همکاری، به اشتراک بگذارید.

اهمیت: به اشتراک گذاشتن نتایج یا فرآیند همکاری، شفافیت ایجاد می‌کند و شرکا را قادر می‌سازد تا ارزش همکاری بین بخشی را درک کنند و به دیگران امکان می‌دهد تا ابتکار عمل را یاد بگیرند و بتواند تجربه ای برای تلاش های بین بخشی آینده شود.

سوال کاربردی مورد نیاز:

این همکاری چه آموزه هایی، برای چه کسانی، می تواند داشته باشد؟
با توجه به افزایش علاقه به ابتکارات بین بخشی، این موضوع حائز اهمیت است که چگونه اطلاعات جمع‌آوری شده را به روشی که برای افراد داخل یا خارج از همکاری قابل درک باشد، در دسترس قرار داد. اگر این دستاوردها در بخش‌های مختلف قابل دسترسی نباشد، می‌تواند ارزش تلاش‌های همکاری را از بین ببرد، و باعث دلسردی شرکا از انجام اقدامات مشترک در آینده شود. وقتی شرکای همکاری بطور آشکار و دقیق تجربیات خود را میان یکدیگر و با طرفین خارجی به اشتراک می‌گذارند، همه می‌توانند از موفقیت‌ها و چالش‌های حاصل از همکاری یاد بگیرند، که این ممکن است بر علاقه و اثربخشی تلاش‌های بین بخشی در آینده تأثیر به‌سزایی بگذارد.