اجزای همکاری میان بخشی

اجزای همکاری میان بخشی بدین قرار است:

• هدف

مشکلی که شرکای همکاری مایل به حل آن هستند، را می‌بایست شناسایی کرد . مشکلات، اگرچه خاص هستند، اما اغلب ذیل بخش‌های موضوعی بزرگ‌تری قرار می‌گیرند؛ از قبیل :

2- دامنه

منطقه مورد نظر که نتایج حاصل از همکاری روی آن تأثیر می‌گذارد، را تعیین کنیم. انواع دامنه‌ها می‌تواند شامل این موارد باشد:

* شهرداری  * منطقه‌ای  * ملی  * جهانی

3- اندازه

تعداد سازمان‌هایی که در همکاری بین بخشی دخیل هستند، را باید مشخص کرد. گزینه‌ها عبارتند از:

* مشارکت یک شریک از هر بخش: دولتی، تجاری و غیرانتفاعی

* مشارکت چندین شریک از هر بخش

4- منابع تعهد شده

سهم خاص و منحصر به فرد هر یک از شرکا در اهداف همکاری را مشخص کنیم. انواع منابع تعهد شده عبارتند از:

* منابع مالی              * کارکنان                * فضا

* کالاها           * تخصص و راهنمایی در موضوع یا خروجی      * خدمات پشتیبانی حرفه‌ای

5- نوع خروجی

نتایج ملموس مشارکت را باید مشخص کرد. خروجی‌ها به‌طور کلی با نتایج و اهداف همکاری مرتبط هستند. انواع خروجی‌ها عبارتند از:

* قانون       * تولید – محصول     * خدمات    * برنامه    * گزارش   * ساختار فیزیکی

6- مدت زمان

بازه زمانی مورد انتظار برای ارائه نتایج که شامل زمان لازم برای اجرای یک پروژه می‌شود، را تعیین کنیم. انواع مدت زمان همکاری:

* کوتاه مدت (تاریخ پایان ثابت)

* بلند مدت (تاریخ پایان ثابت)

* مداوم (با بررسی و مرور دوره‌ای)

* موجود تا زمان اتمام منابع اولیه (تاریخ پایان غیر ثابت)

7- ملاحظات حقوقی

ممکن است مسائلی در همکاری وجود داشته باشد که نیاز باشد جهت محافظت از تمام طرفین درگیر و کاهش ریسک، قبل از شروع، در مورد آن توافق شود. انواع ملاحظات قانونی که باید انجام شود:

* موافقت‌نامه‌های محرمانگی: تعیین می‌کند که چه اطلاعات مشترکی باید تنها در بین شرکا حفظ شود و نمی‌توان از آن‌ها استفاده خارجی نمود.

* حقوق اطلاعات انحصاری: قوانینی روشن در مورد چگونگی استفاده از محصولات یا فناوری دارای مارک تجاری، جهت اهداف همکاری ایجاد می‌کند.

8- پروتكل تصميم‌گيري

فرایند تصمیم‌گیری را می‌بایست مشخص نمود. انواع پروتکل‌ها عبارتند از:

* تصمیم‌گیری سلسله‌مراتبی: یک عضو یا گروه قدرت تصمیم‌گیری نهایی برای کل همکاری را دارد.

* رأی اکثریت: هر یک از اعضا یک رأی دارد و تصمیم اکثریت فرایند را تعیین می‌کند.

* اتفاق نظر گروهی: همه اعضا در مورد تصمیمات توافق می‌کنند.

* واسطه: یک کارگزار، تصمیم‌گیری در راستای همکاری را انجام می‌دهد.