کودکان بسیاری در سراسر دنیا تبعیض، بی توجهی و خشونت را در خانه و خانواده تجربه میکنند و در این میان کودکان دارای معلولیت آنگونه که صندوق کودکان سازمان ملل متحد در گزارش جهانی خشونت علیه کودکان عنوان میکند، از آسیبپذیرترین گروهها هستند.
کودکان دارای نیازهای ویژه، بسته به شدت آسیب و سطح عملکردشان، این امکان را دارند که برخی مهارتها برای انجام امور روزمره را فرا گرفته و چنانچه شرایط لازم در اجتماع برایشان فراهم شود، در بزرگسالی به طور مستقل زندگی کنند.آموزش این مهارتها میتواند توسط خانواده و یا مراکز توانبخشی از همان سالهای اول زندگی کودک آغاز شود.در ادامه تجربیات چند نفر از کودکان و والدین در این زمینه می شنویم.
برای کودکانی که در خانوادههایی با بیش از یک فرزند زندگی میکنند، ارتباط با خواهر و برادر بخشی از روابط روزمره است. نقش حمایتی خواهران و برادران بزرگتر در زندگی کودکان دارای معلولیت به ویژه زمانی که سن و سال کمتری دارند، پر رنگتر است، البته گاهی هم با زور و تحکم همراه میشود. در ادامه تجربیات 5 نفر از کودکان و والدین را در این زمینه می شنویم.
گاهی والدین بعد از تولد کودک، متوجه میشوند که فرزندشان ممکن است دارای معلولیت باشد. این چالش جدیدی برای آنهاست. گاه آن را میپذیرند و گاه ممکن است پذیرش برایشان دشوار باشد. در این میان چگونگی مطرحکردن این مسئله و برخوردهای اطرافیان نیز بر آنان تاثیر میگذارد. در ادامه تجربیات چند نفر از والدین و کودکان را طی مصاحبه هایی که در این زمینه با آنها شده است، می شنویم.